Uc yil sonra tekrar Hollanda’ya geri donmek cok degisik bir duygu. Aslinda eve geri donmekten farksiz olmakla beraber, cok daha buruk bir his kapliyor icimi. Sanki bir kac yildir geziyorum ve evime yeni donuyorum gibi hissettim Schiphol’e inince. Bilet alirken ‘dank u wel’ yerine ‘graage dan’ demem de hem bu dilden yeterince uzak kaldigimi, hem de hala aklimda bir seylerin oldugunu kanitlar gibiydi. Bilet satis gorevlisinin o `bir sey degil anlamina gelir yanlis kullaniyorsun` demesiyle kendime geldim. Bilet fiyatlarinin hatirladigimdan cok daha degisik oldugunu de belirtmeliyim. 
Amsterdam, yagmurlu ve soguk bir havayla karsiladi beni.. Sadece 1 km uzakta olan otelime; sabit ucret olan 7.5 euro yerine 20 euroya goturen afgan taksiciye hala soyleyecek bir seyler var icimde. Otelin merdivenlerinin internetten yaptigim arastirmalarda cok dar ve dik oldugunu onceden biliyordum ama elinizde 25 kiloluk valiz, 10 kiloluk sirt cantasi ve torbalar olunca daha bi gercekci yasiyor insan.
Ustelik lobi de 2. Katta oldugu icin otele girer girmez birinden rica edemiyorsunuz ( ya da en azindan ofkenizi gosteremiyorsunuz ). Eski ve kucuk bir Hollanda evinden bozma olan bu otel, oda olarak adlandirilan kucuk bolmeye geldigimde gozumden daha da dustu. Buyuk valizimin yanlamasina sigmamasi, buraya odedigim para icin kendime kizmama neden oldu. Tek avantaji Dam Square’e 2 dk uzakta olmasi olan Di-Ann adindaki oteli kimseye onermiyorum.. Aslinda eski Hollanda mimarisinde oldugu ileri surulen (cunku gunumuz Hollandalilarinin hepsi 2 metrelik dev insanlar) bu binalardaki otelleri kimseye tavsiye etmiyorum.Madrid’in sicak ve temiz sokaklarindan sonra Amsterdam’in kanabis kokulu, islak ve soguk sokaklari pek cekici gelmiyor. Saat gece 10 olmasina ragmen hala hava yari aydinlik. Zaten Hollanda’da daha onceden de hatirladigim bu alaca karanlik kusaginin yaklasik 3 saat surmesi her zaman ilgimi cekmistir. Aciktan koyu maviye dogru hava degisirken 3 saat boyunca gunduzu uzatmali yasamak buyuk bir zevk, ozellikle 11 gibi bara gidip, 3 gibi ciktiginizda hemen hemen hic karanlik bir havayla karsilasmiyorsunuz.
Amsterdam aynen biraktigim gibi duruyor.. Yolda size binbir turlu uyusturucu satmaya calisanlardan biraz kurtulunca istediginiz yere gidebiliyorsunuz. Zaten bu sehirde yalniz olarak dolasmak cok da sorun degil. Hemen hemen her kosede cok enteresan bi bar ya da ozel bir bolgede degisik tatlar denebilecek mekanlar mevcut.
Genel olarak Hollandalilarin kibar ve dost canlisi olduklarini soyleyebilirim. Oyle ki bu olayi bir arkadasimin Avrupa genelinde kanunlarin bir olmamasindan kaynaklanan yasadigi bir sorunla gormus oldum. Lina’ya eslik etmek icin polisleri beklerken bizi alikoyduklari icin uzuntu duyduklarini ifade eden muze yetkilileri, en azindan bize kucuk bir hediye vererek moralimizi duzeltmeye calisti. Sonrasinda pek de muze gezme hevesimiz kalmadigi icin cok daha fazla zaman kaybetmeden burdan ayrildik.
Hollanda’daki son gunumu bir yilimi ogrenci olarak gecirdigim Groningen’e ayirdim. Bu kucuk, soguk ve bisiklet dolu sehir biraktigimdan beri hic degismemis.. Zaten sehrin cogu kismi son 300 yilda hic degismise benzemiyor. Bisiklet kiralayarak butun sehri gezme fikri gayet iyi bir fikir olsa da, 3 yilin verdigi hafiza kaybi nedeniyle extra turlar atarak okulumu zar zor bulabildigimi soylemeliyim. Yurtta kaldigim sirada kat arkadasim olan Kristyle yaptigimiz bu turlar sirasinda, kendi yurdumuza da ugrayip ortamin degisip degismedigini kontrol ettik. Aslinda hersey ayni olmasina ragmen konustugumuz bir Alman bize bu sene hic de memnun olmadiklarini ve oldukca sikici bir yil gecirdiklerini anlatti. Sehrin en kosesinde onlarca fotograf cekildikten sonra bavulumu toplamak ve Istanbul’a dogru ertesi gun yola cikabilmek icin Amsterdam’a geri dondum.
